Σύγχρονες Προκλήσεις
Πᾶν ὅ,τι εἶναι ἀνθρώπινον, ἕως ὅτου δὲν ἐπιστρέψη πρὸς τὸν Θεάνθρωπον, ἕως ὅτου δὲν Λογο-ποιηθῆ καὶ Θεανθρωπο-ποιηθῆ, παραμένει παρά-λογον, ἀ-νόητον καὶ εἰς τὴν βάσιν του ἀπ-άνθρωπον. Διότι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀληθινὸς ἄνθρωπος μόνον διὰ τοῦ Θεανθρώπου καὶ ἐν τῷ Θεανθρώπῳ.
Ὁ ἔσχατος σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου ἔγκειται ἀκριβῶς εἰς τὸ νὰ λογο-ποιήση (χριστοποιήση) καὶ θεώση τὸν ἄνθρωπον εἰς ὅλον τὸ εἶναι του.
Ἄνευ αὐτῆς τῆς ἐν τῷ Θεῷ Λόγῳ λογοποιήσεως καὶ θεώσεως, καὶ ἡ ψυχή μας καὶ τὸ σῶμα μας καὶ ἡ σκέψις μας καὶ αἱ αἰσθήσεις μας εἶναι τέρατα καὶ φαντάσματα καὶ φρίκη.
( Ἀρχιμανδρίτου Ἰουστίνου Πόποβιτς,
Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος, σελ. 37-38, «ΑΣΤΗΡ», Ἀθῆναι 1987 )
Ἑνότητες:
• Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης
• «Νέα Εποχὴ»
• Κοινωνικὰ
• Βιοηθικὴ
• Ψυχολογία
• Ναρκωτικὰ